گمان نمی کنم کسی پیدا شود که نام رامبو را نشنیده یا فیلم آن را ندیده باشد. فیلم هایی که در دهه ۸۰ میلادی نامی پر آوازه در صنعت سینما با هنرنمایی سیلوستر استالونه در نقش رامبو به خصوص در سبک اکشن داشته است. اکنون بعد از گذشت سالیان زیاد، بازی توسط یک استودیو گمنام ساخته شده، که دارای ضعف های زیادی نیز هست. استودیو سازنده بازی teyon نام داشته که سابقه ساخت سری بازی های heavy fire را دارد. این بازی در ابتدا مقرر بود، در پاییز ۲۰۱۳ منتشر شود ولی تاخیر خورد و به فوریه ۲۰۱۴ موکول شد.

نام بازی: Rambo the video game
سازنده: Teyon
ناشر: Reef entertainment
تاریخ انتشار: ۲۱ February 2014
سبک: first person rail shooter

داستان | رامبو در آمریکا، ویتنام وافغانستان

رامبو شخصی است، که در جنگ ویتنام دچار حوادث فروانی شده است.

داستان بازی کاملا برگرفته از فیلم های رامبو در دهه ۸۰ میلادی است. سه گانه اصلی این فیلم، که با نام های Rambo: First Blood, Rambo: First Blood Part II, Rambo IIIشناخته می شوند. بازی از جایی شروع می شود، که جان رامبو سرباز کهنه کار و مجرب آمریکایی در حال شکنجه توسط ویتنامی ها است. در یک حرکت رامبویی! خودش را آزاد می کند و به سربازان خودی می رساند. در ادامه اورا در آمریکا می بینیم، که توسط ماموران پلیس دستگیر می شود و پس از فرار از دست آن ها و رساندن خود به جنگل ماجراهای فیلم/بازی آغاز می گردد. در فیلم دوم او را بار دیگر در جنگل های مرطوب ویتنام می بینیم. او پس از اینکه در پایان فیلم اول دستگیر شد و به زندان رفت؛ با شرایطی که فرمانده سابقش در جنگ ویتنام به او می دهد، برای آزاد کردن زندانیان جنگی به ویتنام بر می گردد. در فیلم سوم رامبوی قصه ما که تبدیل به آچار فرانسه دنیا شده است، از جنگل های مرطوب ویتنام به صحراهای سوزان افغانستان می رود. ماموریت او در این فیلم رساندن موشک هایی به افغانیان مبارز، بدون اطلاع روس های اشغال گر است.
رامبو شخصی است، که در جنگ ویتنام دچار حوادث فروانی شده است. او یک کماندوی چریک بوده که یک تنه یک ارتش را حریف است. او به همه گونه اسلحه های گرم وسرد آشناست و طرز کار آن هارا به خوبی می داند. زندگی در شرایط سخت و آب و هوای متفاوت بدن او را از هر نظر آماده کرده است. او قدی بلند و موهایی مشکی و بلند دارد؛ تیراندازی را خوب می داند، استفاده از چاقو برای مخفی کاری توی خون اوست و خوراکش شلیک با تیرو کمان انفجاری به هلی کوپتر است. تنها کسی که رامبو از او حساب می برد، کلنل سم تراتمن فرمانده او در جنگ است. داستان بازی به همین جا ختم می شود. در هر مرحله مراسم ختم رامبو را می بیند، که یک سخنران در مدح او جملاتی را به زبان می آورد و سپس به صورت فلش بک بازی از زمانی قبل آغاز می شود. فیلم/بازی رامبو داستان خیلی قوی ندارد؛ ولی اگر تا به حال فیلم رامبو را ندیده اید، تماشای یک بار آن خالی از لطف نیست.؛ ولی سمت بازی آن نروید.

گیم پلی | من راه می روم تو شلیک کن
گیم پلی بازی به بکش و برو جلو ختم می شود که این خود، ماهیت همه بازی Rail Shooter محسوب می شود. کاش Teyon کمی برای بازیبازان ارزش قائل می شد و بازی ای در خور نام رامبو و سیلوستر استالونه می ساخت. در بازی جان رامبو راه می رود و شما را در موقعیتی قرار می دهد که می توانید، با نگاه داشتن، یکی از دکمه های راست، پایین یا چپ کاور بگیرید. کاور گرفتن تنها فرصتی است، که خشابتان را پر کنید و بار دیگر به صف دشمنان که بالای سرتان هستند، شلیک کنید. پیاپی کشتن دشمنان و شلیک به سر آن ها امتیاز شما را چند برابر خواهد، کرد. جمع آوری این امتیازها Level شما را بالا می برد و می توانید، رامبو را تقویت کنید. این گیم پلی کسل کننده و دور از عقل، به طرز عجیبی هم سخت است! این که سازندگان خواسته اند، با این حربه سر بازیبازان بیچاره را کلاه بگذارند یا نه را خدا می داند؛ ولی به هر حال گیم پلی بازی بسیار سخت و دشوار است. بین خودمان بماند؛ ولی به قدری اعصابم در اواخر بازی خرد شد، که چند دقیقه پایانی را رها کردم و بی خیال آن شدم!

صحنه ای رویارویی رامبو با سربازان دشمن

کمی هم از خلاقیت! های سازندگان برایتان بگویم، جای دوری نمی رود. این خلاقان زحمتکش لهستانی در برخی از مراحل بازی خواسته اند، تا تنوعی به گیم پلی بدهند و برخی مراحل مخفی کاری را برایمان تدارک دیده اند، که الحق و الانصاف مراحل راحت تری هستند. در این مراحل باید دکمه هایی که از شما خواسته می شود، را در زمان مناسب فشار دهید، تا رامبو دشمنان را بدون صدا از پا در بیاورد.
سختی بازی از آن جایی است، که اسلحه جان رامبو مرتبا خالی می شود و باید ان را پر کند، ولی اسلحه دشمنان به دلیل تعدد بالای آن ها دیرتر خالی می شود و این فرصت را به آن ها می دهد، تا رامبوی بی دفاع را از پای در آورند. این تعدد بالای دشمنان در مرحله افغانستان به اوج خود می رسد و در هر فریم!( این اسم را خودم بر صحنه های ساکن بازی گذاشتم، که کنترل رامبو به شما محول می شود) نزدیک به ۷ تا ۱۰ دشمن تا دندان مسلح منتظر شما هستند، تا امان را از شما ببرند. حال که از دشمنان سخن به میان آمد، بد نیست، که کمی از ویژگی های آن هارا برایتان شرح دهم.

مبارزه با هلی کوپتر

دشمنان بازی به چند دسته تقسیم می شوند. گروهی سربازان عادی با اسلحه ای معمولی در دست هستند، گروهی کمی قوی تر هستند، که شاتگان در دست دارند، گروهی مسلسل هایی بزرگ دارند، که در عرض چند ثانیه جانتان را تمام می کنند. گروه دیگر زره پوش هستند و حداقل یک خشاب گلوله را بایستی روی سرشان خالی کنید، تا شاید جان دهند؛ گروه دیگر نارنجک انداز هستند، آن ها معمولا در پشت سنگری مخفی می شوند و هر چند ثانیه یک بار سوی شما نارنجکی پرتاب می کنند، که اگر آن را روی هوا منفجر نکنید، خودتان منفجر خواهید شد. ولی امان از گروه آخر! این ها فرمانده هستند، که معمولا در آخرین صف سربازان در هر فریم قرار دارند؛ آن ها به تنهایی کاری از پیش نمی برند؛ ولی اگر افرادی دور آن ها باشند، نیرویشان چند برابر می شود و در کمتر از ۳ ثانیه شما را می کشند.
رامبو توانایی پرتاب تعداد محدودی نارنجک(یک یا دو) در هر مرحله دارد، که استفاده درست از آن ها تا حدودی کار بازیباز را آسان می سازد.
شخصیت اصلی بازی، توانایی به اسم Kill To Heal دارد. این توانایی که پس از کشتن ۱۵ الی ۲۰ نفر بدست می آید، مدت زمان کوتاهی در حدود ۵ تا ۱۰ ثانیه دارد. در این مدت صدای رامبو را می شنوید، که فریاد می زند و دشمنان را به رنگ زرد می بیند؛ اگر در این زمان آن ها را بکشید، جانتان کمی پر می شود.
Checkpoint های بازی هم فاصله زیادی دارند و برای رسیدن به هر checkpoint مدتی در حدود ۱۵ تا ۲۰ دقیقه زمان بسته به نوع بازی شما طول می کشد.
اسلحه های بازی هم از اسلحه های خود جان رامبو در فیلم استفاده شده است. به نقل از سازندگان شما می توانید، با این اسلحه ها خودتان را جای جان رامبو بگذارید.

هیچ کدام از تصاویر ارائه شده تا قبل از عرضه بازی، در این عنوان دیده نشد

گرافیک و موسیقی | جنگ زشت

رامبو آماده هجوم به دشمن است

بهتره با چشمان بسته به بازی بپردازید، زیرا گرافیک بازی واقعا تو ذوق هر گیمری می زند. گرافیکی که شما را یاد خدا بیامرز ps1 می اندازد. چهره پردازی زشت، تنوع نداشتن چهره دشمنان، هیکل هایی نامتوازن از ویژگی های منفی گرافیک این بازی است. البته، می توان کزافیک ضعیف محیط بازی را نیز به این نکات منفی اضافه کرد. اکثر تصاویر دوردست مانند، یک برکه کاغذ نقاشی شده می باشد، که کیفیت مناسبی ندارد. حتی تصاویر عمق هم ندارند. نورپردازی هم در حد متوسطی قرار دارد. دوربین بازی گاهی زاویه مناسب به شما نمی دهد؛ به طوری که دیدن دشمنان برای شما سخت می شود. افکت های آتش و خون هم در حد متوسطی قرار دارد. از تخریب پذیری محیط تنها دود و گردوخاک آن مشخص می شود و حتی ساختمفان هایی که خراب می شوند و قسمت هایی از آن ها فرو می ریزد، در جایی نامعلوم خاک می شوند، زیرا قسمت هایی که فروریخته است، دیگر دیده نمی شود.
صداگذاری کمی بهتر است؛ زیرا از موسیقی متن فیلم رامبو در بازی استفاده کرده اند، که می تواند، کمی خاطرات فیلم را به یاد شما بیاورد. بازیسازان به دلیل نداشتن دسترسی به سیلوستر استالونه برای صداگذاری شخصیت رامبو از صداهای ضبط شده خود فیلم استفاده کرده اند، که از هیچی بهتر است. صدایی از شخصیت های دشمن و سربازان نمی شنویم، که بشود در موردش نظر داد.
در کل اگر شخصیت جان رامبو را دوست داشته و به فیلم های او علاقه دارید، تجربه این بازی بد نیست؛ ولی اگر نمی خواهید، وقتتان تلف شود و دنبال بازی خوبی می گردید، Rambo  عنوان مورد نظر شما نیست.